Οι περιπτώσεις του Άγγελου Φιλιππίδη, του Δ. Τομπούλογλου, του Δημήτρη Τσουκαλά, του Ρίζου Ρίζου κ.ά. δεν είναι οι εξαιρέσεις στον τρόπο που λειτουργεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το ελληνικό δημόσιο και η οικονομία γενικότερα.
Αποτελούν τον κανόνα με βάση τα κίνητρα και τις τιμωρίες που έχει θεσπίσει το ελληνικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό status quo τις τελευταίες δεκαετίες.
Δυο από τα βασικότερα κίνητρα του ανθρώπινου είδους, παραμένουν η επιθυμία για πλουτισμό και αναπαραγωγή. Με τη συσσώρευση υλικού πλούτου οι άνθρωποι προσπαθούν να καλύψουν την ανασφάλεια που νιώθουν για το μέλλον. Με την αναπαραγωγή της διαιώνισης των γονιδίων τους ορίζουν πολλές από τις ενστικτώδεις συμπεριφορές τους.
Ανάλογα με τα κίνητρα που θεσπίζει μια πολιτεία για την κάλυψη αυτών των βασικών αναγκών έχουμε σαν αποτέλεσμα κοινωνίες και οικονομίες που προάγουν την ισορροπία και την ευημερία και άλλες που ωθούν στην διάλυση και τον παρασιτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου